Tellere
takıldı uçurtmam...
Belki bir
kez daha, belki hiç uçurtmam.
Ben ne zaman
ki düştüm düşeli bu harbe,
Sevda
gönlümü kıldı en izbe harabe!
Sahi
geçmeyecek mi yolun hiç sapağımdan?
Belki
sofrandaki ekmek, bardağındaki çay yaprağından
Belki
geçmişin tebessüm verdiği küçük bir anında,
Belki en
çaresiz kaldığın anında,
Belki tam
yanıbaşında, bir sokak lambası aydınlığıyla
Bir sokak
köpeği titreyişi, bir kelebek saygınlığıyla.
Sahi
değmeyecek mi sevdan hiç bana?
Her yolun,
her duanın, her sevdanın yolu nasıl ki çıkıyor sana
Ve nasıl ki
güneşi söndüremiyor zindan karası karanlıklar,
Nasıl ki her
gece sonunda yine başlıyor aydınlıklar,
Senin adın
sevda, sen iki hecesin.
Bir dilek
üfürdüm gökyüzüne,
Sen seçtiğim
yıldızın geldiği gecesin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder